Over mezelf
Mijn naam is Julia Verstraeten en ik ben geboren in 1975.
Direct na mijn geboorte ben ik geadopteerd en met 6 maanden oud ben ik met mijn adoptieouders en broer naar Nederland gekomen.
Mijn biologische moeder heeft mij noodgedwongen moeten afstaan.
Dat ik geadopteerd ben hebben mijn ouders mij op 4-jarige leeftijd verteld.
Dit bracht bij mij, als klein kindje, de nodige weerstand en hechtingsproblemen met zich mee. Ook kwamen er bij mij al op jonge leeftijd allerlei vragen naar boven.
Ik kom uit een harmonieus en onbezorgd gezin, waarin er altijd veel ruimte werd geboden, zowel in m’n kindertijd als in mijn latere jeugd, om mezelf te ontdekken en ontwikkelen.
Al vanaf heel jonge leeftijd had ik het gevoel dat er veel meer moest zijn in dit leven. Ik ben me op m’n 17e gaan verdiepen in spiritualiteit en alle vragen die hierbij kwamen kijken. Hierdoor heb ik een rijk innerlijk leven ontwikkeld en raakte alleen nog maar meer geïnteresseerd in spiritualiteit. Ik heb dit sindsdien altijd gebruikt als een soort kompas, om te voelen wat mij gelukkig maakt in het leven en wat voor mij belangrijk is.
Mijn zoektocht
Op mijn 17e ben ik met mijn moeder mijn biologische ouders gaan zoeken in Colombia. Mijn biologische moeder was gevonden, maar zij wilde geen contact. Dit heeft toen bij mij een proces van loslaten en acceptatie in gang gezet in mijn 20er jaren.
Het heeft veel invloed gehad op hoe ik de wereld om mij heen beleefde, zowel in mijn overtuigingen, het vertrouwen in mijn omgeving en in relaties met partners en anderen. Aan de oppervlakte was ik tevreden, maar diep van binnen voelde ik me vaak eenzaam.
Persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit en innerlijke verrijking zijn één van de belangrijkste aspecten in mijn leven.
Deze weg heeft mij veel vreugde gebracht, met vele hoogtepunten, maar zeker ook diepe dalen. Het heeft ertoe geleid, dat ik nu een vrijer en gelukkiger mens ben.
Mijn adoptie is altijd een rode draad in mijn leven geweest. Hierdoor zocht ik al van jongs af aan de verdieping en veiligheid in mezelf. Ook ben ik mijn grote en kleinere trauma’s aangegaan en heb ik deze doorleefd, zodat ze konden transformeren naar het licht en zich op deze wijze konden oplossen.
Een veilig gevoel
Een groot deel van mijn leven voelde ik me niet veilig, in mezelf en kon ik me moeilijk hechten in relaties vanuit verlatings- en bindingsangst. Daarom ben ik ook hiermee vol aan de slag gegaan. Ik heb meerdere relaties gehad, waar ik dankbaar voor ben en waar ik in heb mogen groeien en zowel mezelf en de ander beter heb mogen leren kennen.
Relaties hebben mij altijd erg geïnteresseerd.
Vanuit waar verbinden mensen zich met elkaar of waarom juist niet? Welke blokkades en overtuigingen spelen er mee in de diepere lagen? Wat mag opgeruimd worden? Met deze vragen houd ik mij graag bezig.
Ommekeer
In mijn 30er jaren kwam bij mij de ommekeer: ik wilde een ander leven, een leven dat mij echt gelukkig maakte.
Na een lange zoektocht in mezelf kwam ik met vallen en opstaan steeds meer in mijn eigen kracht te staan.
Ik geloof in het zelfhelend vermogen van ons lichaam. Hierin kunnen vele oude patronen, en overtuigingen vanuit diepere lagen losgelaten worden en transformeren naar het licht.
Iedereen heeft zijn eigen afweermechanisme en reageert anders op situaties, die heel ingrijpend kunnen zijn in je leven.
Studie en Ervaring
Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn. Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn. Het is ons licht, niet onze schaduw die ons het meest beangstigd.
Marianne Williamson